کد مطلب:27961 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:36

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا توحيد نظري براي رهايي از جهنم كافي است يا بايد به مرحله توحيد عملي رسيد؟

قرآن مجيد مي فرمايد: {/B«إِنَّ اَلْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ إِلاَّ اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصَّالِحاتِ {w1-10w}{I103:3-2I}/} والعصر2:» بر اساس اين آيه انسان ها به چهار دسته مي شوند: 1) دارندگان ايمان بدون عمل صالح. 2) دارندگان عمل صالح بدون ايمان. 3) فاقدان ايمان و عمل صالح. 4) دارندگان ايمان و عمل صالح. از ميان گروه هاي فوق سه دسته اول زيانكارند(البته مراتب خسران هر يك متفاوت است) و تنها آخرين گروه اهل نجات و خوشبختي اند. زيرا كمال و سعادت انسان با هر دو ميسر است. در ضمن صاحبان توحيد نظري نيز منحصر به مسلمين نيستند و در ميان ديگر اديان آسماني نيز موحداني وجود دارند؛ مثلا در جهان مسيحيت نيوتن مخالف تثليث و پيرو توحيد بوده در عين حال اگر چنين كساني اهل بهشت نيز نباشند ليكن موقعيتشان با مشركان و ملحدان تفاوت خواهد داشت. به عبارت ديگر همان طور كه سعادت داراي مراتب و درجات است شقاوت نيز ذومراتب و دركات است.